Berkelland

Als we de weekkranten moeten geloven dan is de bevolking van Berkelland behoorlijk tevreden met het gevoerde beleid van het gemeentebestuur. Die feiten zijn wel geconcludeerd aan de hand van een enquête die onder 500 inwoners is afgenomen.

Je kunt je, terecht, afvragen hoe representatief, bij een inwonertal van 45.000, dat nu eigenlijk is.

Wij baseren ons liever op serieus onderzoek, zoals dat van het Sociaal Plan Bureau.Die heeft in maart 2014 een onderzoeksrapport het licht laten zien onder de titel: “Burgermacht op eigen kracht?”
Wanneer we daarin op blz. 75 e.v. lezen hoe dit bureau tegen de gang van zaken in Berkelland aankijkt, dan krijg je toch een wat genuanceerder beeld.
Zo goed is het allemaal niet gegaan.

In de gesprekken met inwoners komt naar voren dat men zich betrokken voelt bij de buurt, vooral in de kleine kernen en dorpen. Veel mensen wonen er al lang, er heerst een sterk ‘dit is van ons-gevoel’. Elkaar helpen is normaal. Men gebruikt hiervoor soms het woord ‘noaberplicht’ of ‘noaberschap’.
Veel inwoners zijn als vrijwilliger actief bij sportclubs of andere verenigingen, vooral in de kleinere kernen en dorpen.

B&W (bestaande uit CDA, D66 en de VVD) erkent dan ook dat de kleine kernen in Berkelland vooroplopen in zelfredzaamheid, zelfsturing en burgerparticipatie. In grotere kernen zijn bewoners in dit opzicht minder actief. Maar ook de rest van Berkelland kent een actief maatschappelijk middenveld.

Ook stelt Berkelland, net zoals veel andere Nederlandse gemeenten, haar inwoners in staat een burgerinitiatief bij de gemeenteraad in te dienen. Op basis van de verordening van maart 2009 kunnen 25 inwoners van de gemeente een voorstel op de raadsagenda zetten.

Echter, de voorstellen die worden ingediend betreffen vaak subsidieverzoeken voor particuliere initiatieven waarvan het breder algemeen belang volgens het oordeel van de raad niet altijd duidelijk is. Dit was de reden voor de raad om twee van de drie initiatieven die gedurende de eerste helft van 2009 zijn ingediend af te wijzen. Om teleurstellingen te voorkomen trok de raad de verordening anderhalf jaar later op aanraden van B&W weer in.
In het coalitieakkoord 2010-2014 ‘Samen Anders’ geeft de coalitie van CDA, D66 en VVD aan een verandering in de manier van besturen noodzakelijk te achten. Oorzaak zijn drie grote ontwikkelingen in de gemeente:

1 de omvang van de bevolking daalt en de samenstelling van de bevolking verandert;

2 de verhouding tussen inwoners en gemeente staat door de bezuinigingen onder druk;

3 de gemeente krijgt de komende jaren veel minder geld uit het gemeentefonds en moet ruim acht miljoen bezuinigen.

Het akkoord verwoordt de visie als volgt:

Het uitgangspunt voor de komende tijd is: laat meer aan de mensen zelf. Wij willen bijdragen aan een Berkellandse samenleving waarin modern naoberschap de drijvende kracht is. Modern naoberschap uit zich in het leggen van verbindingen, in het creëren van informele netwerken en samenwerkingsverbanden. Het uitgangspunt van meer aan de mensen zelf laten, is ook nodig om het wederzijdse vertrouwen tussen inwoners en gemeente te laten groeien.

Uit de interviews blijkt dat de kern van de visie is dat doel en middel van elkaar losgekoppeld worden. Dus geen subsidie voor ‘de bibliotheek’ maar voor ‘leesbevordering’.

Vervolgens kan iedereen die kan bijdragen aan ‘leesbevordering’ meedingen.

Bij muziekonderwijs gaat het om ‘muzikale vorming’ en niet langer om ‘de muziekschool’. Dit betekent concreet dat voorheen alleen de leerlingen van de muziekschool profijt hadden van de subsidies, terwijl nu alle kinderen in een bepaalde leeftijdscategorie ervan profiteren. De gemeente houdt dus alle collectieve subsidies tegen het licht.

Welke voorzieningen wel en welke niet? Wat is de rol van de gemeente hierbij? Het resultaat is dat er op een aantal collectieve voorzieningen in een klap hard is bezuinigd:
de Berkellandse ‘shocktherapie’. Met name de bibliotheek (500.000 euro bezuiniging), muziekschool (650.000 euro) en het sociaalcultureel werk (650.000 euro) zijn hard getroffen.

Veel inwoners van de gemeente Berkelland zijn geirriteerd, omdat ze meer zelf moeten gaan doen maar het gevoel hebben weinig invloed te kunnen uitoefenen (bv. op de bouw van het nieuwe gemeentehuis).

Uit dit rapport kan men dus gemakkelijk afleiden dat de bevolking van Berkelland helemaal niet zo tevreden is met het gemeentebeleid.

Daar komen nu nog de plannen van Den Haag m.b.t. de zorg bij, waarbij de gemeente Berkelland als het “braafste jongetje van de klas” nog voordat de plannen uitvoerig besproken werden alvast begonnen was met de oplossing van de financiële problemen die deze bezuinigingsplannen met zich meebrengen.

Onder het motto “Samen Anders” zijn plannen gepresenteerd en Proeftuinen opgezet om vooral er voor te zorgen dat de bezuinigingsdoelstelling gehaald zou worden.

Ook hier verkondigt de gemeente de grote tevredenheid die er bij de betrokkenen zou leven.

De praktijk is toch iets weerbarstiger. Mensen voelen zich overvallen door de zogenaamde keukentafelgesprekken. Wie zijn toch die “deskundigen” die daarvoor gerekruteerd zijn?

We zien alleen maar belangenpartijen van woningbouw, zorgverleners en gemeente.